Fri, 2012-06-22 15:08 | 
Περίληψη Διατριβής
Ο ρόλος της γάτας στην επιδημιολογία των λεϊσμανιώσεων του ανθρώπου και του σκύλου παραμένει σε μεγάλο βαθμό αδιευκρίνιστος, λόγω της ανεπάρκειας μελετών για την συχνότητα της μόλυνσης των γατών στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές, όπως επίσης και των περιορισμένων ερευνητικών δεδομένων πάνω στην ικανότητά τους να μολύνουν τους φλεβοτόμους (Poli et al., 2002; Solano-Gallego et al., 2007). Αν και είναι γνωστό ότι ο σκύλος αποτελεί την κύρια δεξαμενή της L. infantum (Baneth et al., 2008), η γάτα, θεωρητικά τουλάχιστον, μπορεί να αποτελεί δευτερεύουσα δεξαμενή του πρωτόζωου λαμβάνοντας υπόψη: α) τη σχετικά μεγάλη συχνότητα των γατών με παρασιταιμία σε περιοχές όπου η νόσος ενδημεί (στις οποίες ανήκουν και οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης και της περιφέρειας της Θεσσαλίας), β) το γεγονός ότι οι περισσότερες μολυσμένες γάτες παραμένουν ασυμπτωματικές και γ) τα περιορισμένα ερευνητικά δεδομένα σύμφωνα με τα οποία οι μολυσμένες γάτες μπορούν να νυχθούν από φλεβοτόμους και κατά συνέπεια να τους μεταδώσουν το πρωτόζωο (Pennisi 2002; Mancianti 2004; Solano-Gallego et al., 2007; Tabar et al., 2008; Marcos et al., 2009; Hatam et al., 2010; Navarro et al., 2010).
Στόχοι της έρευνας είναι η διερεύνηση της συχνότητας μόλυνσης της γάτας από Leishmania spp. και η μελέτη της επιδημιολογικής σημασίας της γάτας ως δεξαμενής του πρωτόζωου, με βάση την κυτταρολογική εξέταση (από δερματικές αλλοιώσεις, λεμφογάγγλιο, μυελό των οστών και επίχρισμα επιπεφυκότα), τι ορολογικές εξετάσεις (IFAT και ELISA), τον άμεσο ανοσοφθορισμό σε ιστοτεμάχιο δέρματος και την ανίχνευση του DNA του πρωτόζωου (PCR σε ιστοτεμάχιο δέρματος και στο περιφερικό αίμα). Επιπλέον, θα μελετηθούν η κλινική εικόνα, τα εργαστηριακά και τα ιστοπαθολογικά ευρήματα από τις τυχόν δερματικές αλλοιώσεις στις μολυσμένες γάτες. Τέλος, θα διερευνηθούν διάφορα άλλα νοσήματα ή παθολογικές καταστάσεις που ενδεχομένως συνυπάρχουν και θα εκτιμηθεί η επίδρασή τους στην κλινική εικόνα, τα εργαστηριακά ευρήματα και τα αποτελέσματα των παραπάνω διαγνωστικών εξετάσεων.
Βιβλιογραφία
Baneth G, Koutinas AF, Solano-Gallego L, Bourdeau P, Ferrer L. Canine leishmaniosis - new concepts and insights on an expanding zoonosis: part one. Trends Parasitol. 2008;24:324-3
Poli A, Abramo F, Barsotti P, Leva S, Gramiccia M, Ludovisi A, et al. Feline leishmaniosis due to Leishmania infantum in Italy. Vet Parasitol. 2002;106:181-91.
Solano-Gallego L, Rodriguez-Cortes A, Iniesta L, Quintana J, Pastor J, Espada Y, et al. Cross-sectional serosurvey of feline leishmaniasis in ecoregions around the Northwestern Mediterranean. The American journal of tropical medicine and hygiene. 2007;76:676-80.
Pennisi MG. A high prevalence of feline leishmaniasis in southern Italy. Proceedings of the Second International Canine Leishmaniasis Forum, Sevilla, Spain. 200239-48.
Mancianti F. Feline leishmaniasis: what's the epidemiological role of the cat?. Parassitologia. 2004;46:203-6.
Tabar MD, Altet L, Francino O, Sanchez A, Ferrer L, Roura X. Vector-borne infections in cats: molecular study in Barcelona area (Spain). Vet Parasitol. 2008;151:332-6.
Hatam GR, Adnani SJ, Asgari Q, Fallah E, Motazedian MH, Sadjjadi SM, et al. First report of natural infection in cats with Leishmania infantum in Iran. Vector Borne Zoonotic Dis. 2010;1
Marcos R, Santos M, Malhao F, Pereira R, Fernandes AC, Montenegro L, et al. Pancytopenia in a cat with visceral leishmaniasis. Vet Clin Pathol. 2009;38:201-5.
Navarro JA, Sanchez J, Penafiel-Verdu C, Buendia AJ, Altimira J, Vilafranca M. Histopathological lesions in 15 cats with leishmaniosis. J Comp Pathol. 2010;143:297-302.
